Sąd Najwyższy w dniu 29 czerwca 2016 r., w sprawie o sygn. akt III CZP 31/16 podjął uchwałę, w której udzielił odpowiedzi na pytanie: "czy w przypadku żądania przez wnioskodawcę ustanowienia służebności drogi koniecznej na prawie własności nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste można ją ustanowić na prawie użytkowania wieczystego". W niniejszej sprawie właściciele nieruchomości, którzy nie posiadali dostępu do drogi publicznej, wystąpili do Sądu Rejonowego z wnioskiem o ustanowienie służebności drogi koniecznej na nieruchomości należącej do gminy, a oddanej w użytkowanie wieczyste spółce komandytowej. SR zaaprobował wniosek, ustanawiając taką służebność na rzecz każdoczesnych właścicieli nieruchomości objętych wnioskiem oraz przyznał wynagrodzenie z tego tytułu na rzecz gminy. Apelację od tego postanowienia wniósł użytkownik wieczysty nieruchomości, na której miała powstać droga. Sąd II instancji rozpatrując apelację zauważył, iż możliwe jest ustanowienie służebności na prawie użytkowania wieczystego, także gdy wnioskodawca żąda jej ustanowienia na prawie własności nieruchomości. Stanowisko to poparł także Sąd Najwyższy, wskazując nadto, że nie jest możliwe, nawet za zgodą właściciela nieruchomości, ustanowienie służebności drogi koniecznej na nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste, chyba że strony postanowią odmiennie. Swoje stanowisko uzasadnił m.in. licznymi podobieństwami, jakie występują pomiędzy prawem własności a użytkowaniem wieczystym. SN dodał, że w takiej sytuacji służebność drogi koniecznej dotyczyć będzie gruntu, a nie nieruchomości w rozumieniu art. 46 par. 1 kc. W konsekwencji to użytkownik wieczysty, a nie właściciel ponosi obciążania związane z taką służebnością i w związku z tym zasadne jest przyznanie wynagrodzenia nie właścicielowi nieruchomości, ale jej użytkownikowi wieczystemu.