W dniu 15 lutego 2019 r. Sąd Najwyższy w sprawie o sygn. III CZP 84/18 podjął następującą uchwałę: ,,odpowiedzialność ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego obejmuje także celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki, poniesione przez poszkodowanego na najem pojazdu zastępczego w okresie przedłużającej się naprawy, chyba że są one następstwem okoliczności za które odpowiedzialność ponosi poszkodowany lub osoba trzecia”. Uchwała tej treści została podjęta w odpowiedzi na pytanie prawne, jakie Sądowi Najwyższemu zadał Sąd Okręgowy w Warszawie (postanowienie z dnia 18 kwietnia 2018 r.; sygn. akt XXIII Ga 187/18), a które brzmiało: ,,czy normalnym następstwem zdarzenia objętego zakresem odpowiedzialności ubezpieczyciela OC sprawcy szkody komunikacyjnej są wydatki na najem pojazdu zastępczego, w okresie przedłużającej się naprawy, powstałe na skutek działania podmiotu trzeciego, zewnętrznego wobec sprawcy szkody oraz poszkodowanego”. Jak podkreślił Sąd Najwyższy, związek przyczynowy między szkodą komunikacyjną a okresem, w którym przedłuża się naprawa pojazdu ma charakter obiektywny, wszak gdyby nie doszło do kolizji, to samochód poszkodowanego nie znalazłby się w warsztacie, a sam poszkodowany nie musiałby mierzyć się z przedłużającą się naprawą auta. Co więcej, w opinii SN zbadać należy również, czy związek ten ma charakter normalny, zgodnie z regulacją art. 361 § 1 kc. Przepis ten stanowi, że: ,,zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła”. SN stanął na stanowisku, że w przedłużającej się naprawie pojazdu nie ma nic nietypowego. Jeżeli zaś chodzi o wydatki, które miałby pokrywać ubezpieczyciel, to w opinii SN, kluczowe znaczenie ma tutaj ustalenie, czy dane wydatki są celowe i uzasadnione ekonomicznie. Sąd Najwyższy podkreślił wyraźnie, że ubezpieczyciel nie będzie odpowiadał za przedłużającą się naprawę, jeżeli odpowiedzialność cywilną lub karną ponosi za nią poszkodowany albo osoba trzecia. W sytuacji, gdy przyczyna opóźnienia w naprawie jest obiektywna, poszkodowany nie poniesie odpowiedzialności. Kończąc swoje rozważania, SN dodał, że każdorazowo strony winny wypracować rozsądny kompromis, uwzględniający tak interesy ubezpieczyciela jak i ubezpieczonego, który powinien współpracować przy likwidowaniu szkód.