Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w dniu 15 stycznia 2018 r. (sygn. akt I SA/Kr 1030/17) wydał interesujące orzeczenie dotyczące obowiązku podatkowego w razie otrzymania przez małżonków darowizny do majątku wspólnego. Uznał mianowicie, iż choć w przypadku takiej darowizny obowiązek uiszczenia podatku od spadków i darowizn dotyczy każdego z małżonków, to jednak małżonek należący do tzw. grupy ,,0” może skorzystać ze zwolnienia od podatku. Czego dotyczyła sprawa? Otóż mąż skarżącej zawarł umowę darowizny środków pieniężnych ze swoim ojcem. Uzyskana w ten sposób kwota miała zasilić majątek wspólny małżonków. Żona obdarowanego do złożonego przez siebie zeznania podatkowego SD-3, dołączyła umowę darowizny wraz z wnioskiem o wydanie decyzji stwierdzającej nieistnienie zobowiązania podatkowego po jej stronie. Organy podatkowe podkreśliły jednak, że w razie dokonania darowizny na rzecz obojga małżonków, obowiązek podatkowy związany z nabyciem rzeczy i praw majątkowych dotyczy każdego z nich osobno. Co za tym idzie w sytuacji, gdy darowizna zasili majątek wspólny małżonków uznać należy, że taką darowiznę otrzymał zarówno mąż jak i jego żona. Z kolei ustalając wielkość podstawy opodatkowania, należy mieć na względzie równość udziałów obojga małżonków w majątku wspólnym. Zdaniem organów podatkowych nie można było zgodzić się z twierdzeniami skarżącej, że obdarowany został wyłącznie jej mąż, a ona zaś uzyskała jedynie środki na mocy stosownych postanowień kodeksu rodzinnego, które to środki – jej zdaniem – nie podlegają opodatkowaniu. Organy podatkowe przyjęły mianowicie, iż uwzględnienie zasady bezudziałowego majątku małżonków skutkowałoby niewspółmiernym obciążeniem podatkiem nabywcy darowizny, który nie może skorzystać ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn. Argumentację przedstawioną przez organy podatkowe poparł WSA w Krakowie. Sąd powołał się w tej mierze na art. 43 § 1 kro, zgodnie z którym: ,,oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym”. Szerokie ujęcie tej zasady powoduje, że znajduje ona zastosowanie nie tylko do sytuacji istniejącej w chwili zniesienia wspólności, ale także wynika z niej, że małżonkowie w czasie trwania wspólności tworzą majątek wspólny, a każde z nich posiada do niego równe uprawnienia o nierozdzielnym, niesamodzielnym charakterze. Z zasady tej wypływa zatem wniosek, że każdy z małżonków ma prawo do udziału w całym majątku wspólnym jak i w odniesieniu do konkretnych składników tego majątku. Skoro więc wolą darczyńcy było, aby przedmiot darowizny zasilił majątek wspólny małżonków, to darowiznę otrzymał każdy z nich, a to z kolei przyczyniło się do powstania obowiązku podatkowego po stronie skarżącej. Co ważne, mąż kobiety jako przynależący do tzw. grupy ,,0” skorzystał ze zwolnienia podatkowego, zaś sama skarżąca nie mogła tego uczynić, bo należy do I grupy podatkowej.