Stanowisko w tej sprawie zajął Sąd Najwyższy (postanowienie SN z dnia 9 stycznia 2018 r., sygn. akt III SPP 55/17). Czego dotyczył stan faktyczny? Mężczyzna pozwany w sprawie rozwodowej wystosował skargę na przewlekłość postępowania apelacyjnego. Domagał się stwierdzenia przewlekłości postępowania, jakie toczyło się przez Sądem II instancji, zlecenia temuż Sądowi stosownych czynności, a także zasądzenia na swoją rzecz od Skarbu Państwa kwoty 20 000 zł. Jak wskazał skarżący, w grudniu 2016 r. w drodze apelacji zaskarżył wyrok rozwodowy w zakresie, w jakim dotyczył alimentów na dzieci. Uwagę mężczyzny zwrócił fakt, iż termin rozprawy odwoławczej wyznaczony został dopiero na październik 2017 r. Podkreślił również, że aktualnie zarówno jego stan zdrowia jak i sytuacja majątkowa są złe, toteż nie może ponosić znacznych kosztów alimentów bez zaciągania na ten cel pożyczek. Skarżący wyjaśnił także, iż tak długie oczekiwanie na rozprawę przed Sądem odwoławczym, uniemożliwia mu założenie nowej rodziny, a nadto wywołuje u niego cierpienie psychiczne. W jego opinii sprawa, w której występuje jako strona – nie jest skomplikowania i winna być rozpoznana jak najszybciej. W odpowiedzi na skargę mężczyzny, swój udział w sprawie zgłosił wiceprezes pewnego Sądu Apelacyjnego, domagając się oddalenia skargi. Wiceprezes SA zauważył, że mężczyzna wniósł skargę na przewlekłość postępowania już po tym jak wyznaczono termin rozprawy, zatem wnioskować można, że uczynił to tylko po to, aby uzyskać odszkodowanie od Skarbu Państwa. Z uwagi na chorobę sędziego, który w tym czasie przebywał na zwolnieniu – rozprawa zaplanowana na październik nie odbyła się, a kolejny jej termin wyznaczono na grudzień 2017 r. Sąd Najwyższy oddalił skargę mężczyzny argumentując, iż była ona pozbawiona uzasadnionych podstaw. Jak zaznaczył SN, o przewlekłym postępowaniu można mówić co do zasady, gdy terminu rozprawy nie wyznaczono przez ponad 12 miesięcy. Oczywiście – jak zauważył SN – terminu tego nie można bezrefleksyjnie przekładać na grunt każdej sprawy, ale zawsze należy dokonać oceny danego postępowania. Co więcej, w niniejszej sprawie zdaniem Sądu Najwyższego, postępowanie nie było prowadzone nieterminowo, wszak akta sprawy wpłynęły do Sądu II instancji w styczniu 2017 r., we wrześniu wyznaczono październikowy termin rozprawy, a gdy ta nie doszła do skutku – wyznaczono kolejny jej termin. Zdaniem SN powyższe okoliczności dowodzą, że argumentacja skarżącego nie była słuszna. Co więcej, Sąd ten zauważył, że sprawy o rozwód nie można traktować jako pilnej, wskutek czego powinna być ona wyznaczana zgodnie ze swoim wpływem do sądu. Pamiętać trzeba również, iż rozwiązanie przyjęte w polskim prawie nie jest ukierunkowane na jak najszybsze zakończenie tego rodzaju spraw, bowiem obowiązują w nim zasady ugodowego działania sądu oraz trwałości małżeństwa.