W dniu 27 października 2017 r. w sprawie o sygn. akt VI ACa 811/16 Sąd Apelacyjny w Warszawie wydał wyrok, w którym przyjął, że działanie operatora sieci komórkowej, który odmawia przeniesienia numeru telefonu do innej sieci, nie stanowi naruszenia dobra osobistego. W opisywanej sprawie powód wystosował pozew o ochronę dóbr osobistych w postaci prawa do prywatności, wizerunku, swobodnego komunikowania się, identyfikacji oraz prawa do korespondencji SMS przeciwko operatorowi jednej z sieci komórkowych. Powód domagał się również, aby pozwany w okresie 24 godzin od uprawomocnienia się wyroku, dokonał przeniesienia jego numeru do innej sieci komórkowej, zgodnie z jego wnioskiem z marca 2015 r. Oprócz tego powód żądał, aby pozwany pisemnie go przeprosił oraz wpłacił na jego rzecz zadośćuczynienie. W uzasadnieniu swojego pozwu powód zaznaczył, że z końcem 2013 r. przeniósł zarejestrowany na siebie numer na kartę do sieci pozwanego. Z kolei, gdy powód złożył wniosek o przeniesienie swojego numeru do innej sieci, pozwany nie wyraził zgody na powtórne przeniesienie numeru. Powód opłacił wówczas taką usługę w innej sieci komórkowej. Zdaniem powoda pozwany w istotny sposób naruszył jego dobra osobiste. Ustosunkowując się do pozwu, pozwany wniósł z kolei o jego oddalenie. Jak ustaliły Sądy obu instancji, które orzekały w sprawie, żądanie powoda nie było zasadne. Stąd też Sąd I instancji oddalił jego powództwo, a Sąd apelacyjny oddalił złożoną przez powoda apelację. Jak prezentowały się realia niniejszej sprawy? Powód od wielu lat posiada telefon komórkowy na kartę i przez cały czas korzysta z jednego numeru telefonu. W 2013 r. przeniósł swój numer do sieci pozwanego, podając swoje dane osobiste i załączając kserokopię dowodu osobistego. Po upływie nieco ponad roku powód znalazł korzystniejszą dla siebie ofertę i zdecydował się przenieść swój numer do innej sieci komórkowej. Wystosował wówczas stosowny wniosek do pozwanego, z którym ten zapoznał się w marcu 2015 r. Pozwany nie wyraził zgody na przeniesienie numeru, co uzasadnił tym, że dokonanie takiego przeniesienia jest możliwe tylko po przystąpieniu przez powoda do określonego klubu. Co więcej, w obowiązującym u pozwanego regulaminie wskazano, że przy przenoszeniu numeru do innego operatora usług telekomunikacyjnych, nie można rozwiązać umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych wraz z przeniesieniem przydzielonego abonentowi numeru telefonicznego. Samo przeniesienie numeru nie może zaś nastąpić, gdy nie zarejestrowano danych abonenta. Po upływie miesiąca powód drogą telefoniczną złożył reklamację, w której raz jeszcze wezwał pozwanego do przeniesienia jego numeru telefonu, czego ten jednak nie uczynił, bowiem do dnia wydania rozstrzygnięcia przez Sąd I instancji powód w dalszym ciągu pozostawał aktywnym abonentem dotychczasowej telefonii komórkowej. Jak zauważyły oba Sądy orzekające w sprawie, powództwo nie mogło zostać uwzględnione z tego względu, że w nie doszło do naruszenia dóbr osobistych powoda, a działania pozwanego nie były bezprawne. W realiach sprawy powód mógłby ewentualnie wystąpić przeciwko pozwanemu z powództwem opartym na przepisach art. 471 kc i następnych. Co ważne, interes majątkowy powoda polegający na braku możliwości korzystania z telefonu z uwzględnieniem niższych stawek, oferowanych przez inną sieć komórkową, w żadnym razie nie podlega ochronie na podstawie postanowień o ochronie dóbr osobistych. Sądy podkreśliły też, że działania pozwanego nie naruszyły wizerunku powoda, przez który rozumieć należało możliwość jego zidentyfikowania po numerze telefonu. Nie naruszyły także prywatności powoda, prawa do korespondencji oraz swobodnego komunikowania się, wszak powód obiektywnie rzecz biorąc w dalszym ciągu mógł korzystać z telefonu. W opinii Sądów nie istnieje dobro osobiste w postaci prawa do rozpoznawalności numeru telefonu oraz prawo do korzystania z danego numeru. Sądy podkreśliły też, że rozpoznawalności, na którą powołał się powód, a przez którą należy rozumieć możność zidentyfikowania danej osoby jako telefonującej, nie można utożsamiać z dobrem osobistym.