Za takim stanowiskiem opowiedział się Sąd Apelacyjny w Poznaniu w swoim wyroku z dnia 10 sierpnia 2017 r., wydanym w sprawie o sygn. akt I ACa 244/17. Sąd ten stwierdził mianowicie, iż żadnej osoby, która w przeszłości była skazana za przestępstwo, nie można automatycznie uznać za niewiarygodnego świadka. W opisywanej sprawie Sąd Okręgowy w Zielonej Górze oddalił powództwo w pewnej sprawie, a podstawą swoich ustaleń uczynił m.in. zeznania świadka J.P. Apelację od wyroku złożył powód wskazując, że Sąd naruszył przepis art. 233 kpc, który traktuje o tym, w jaki sposób należy oceniać dowody w procesie cywilnym. Nie powinien bowiem opierać swojego rozstrzygnięcia na zeznaniach świadka J.P., który nie tylko był osobiście zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy, ale przede wszystkim w przeszłości był karany za przestępstwo. Sąd Apelacyjny w Poznaniu, do którego trafiła sprawa uznał, że apelacja powoda pozbawiona jest słuszności. Sąd ten nie uznał wszak, aby w postępowaniu naruszono zasadę swobodnej oceny dowodów, w tym w szczególności, aby zeznania świadka J.P. były niewiarygodne. W opinii SA w Poznaniu nie można dyskredytować zeznań innej osoby tylko dlatego, że kiedyś została ona skazana za popełnienie przestępstwa. Co więcej, Sąd ten zauważył, iż sam świadek J.P. w swoich zeznaniach zaznaczył, że w przeszłości był skazany za przetrzymanie wspólnika, który miał zdefraudować środki pochodzące z kredytu bankowego, a uczynił to dlatego, by odzyskać pieniądze. W opinii Sądu II instancji rodzaj przestępstwa, jakiego dopuścił się J.P. nie może wpłynąć na ocenę wiarygodności jego zeznań jako świadka. Nie potwierdziła się również okoliczność podnoszona przez powoda jakoby świadek był zainteresowany wynikiem procesu. Z tych też względów brak było powodów, aby kwestionować sposób przeprowadzenia oceny dowodów przez Sąd I instancji.