Takie stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w swoim wyroku z dnia 16 marca 2017 r., wydanym w sprawie o sygn. akt III SA/Kr 100/17. W niniejszej sprawie mieszkaniec pewnej gminy wystosował do prezydenta miasta wniosek o przyznanie świadczenia wychowawczego na syna, dołączając do wniosku porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej, jakie zawarł ze swoją byłą żoną, a z którego wynikało, że syn zamieszka wraz z ojcem. Prezydent odmówił jednak przyznania mężczyźnie takiego świadczenia, argumentując, że zgodnie z wyrokiem rozwodowym, sąd wykonywanie władzy rodzicielskiej powierzył matce dziecka i to ona może ewentualnie wystąpić z wnioskiem o przyznanie jej świadczenia wychowawczego na syna. Na powyższe rozstrzygnięcie ojciec chłopca wniósł skargę do sądu administracyjnego. WSA w Krakowie swoje rozważania w niniejszej sprawie rozpoczął od wskazania, że w przypadku rodziców rozwiedzionych, pozostających w separacji albo żyjących w rozłączeniu, zasadą jest zaliczenie ich wspólnego dziecka tylko do jednej z rodzin, tj. rodziny tego rodzica, z którym dziecko zamieszkuje i który sprawuje faktyczną pieczę nad dzieckiem. Zaliczyć dziecko do obu rodzin można zaś wyjątkowo tylko wówczas, gdy znajduje się ono pod opieką naprzemienną obojga rodziców. Przekładając powyższe konkluzje na grunt niniejszej sprawy, Sąd uznał, iż porozumienie zawarte między skarżącym a jego byłą żoną, w którym stwierdzono, że opiekę nad małoletnim synem przejmie skarżący, jest wiążące w zakresie ustalenia jego prawa do uzyskania świadczenia wychowawczego na dziecko, a zatem może stanowić wystarczającą podstawę do przyznania takiego świadczenia. Z kolei powoływanie się jedynie na orzeczenie sądowe, bez jednoczesnego ustalenia, które z rodziców sprawuje faktyczną opiekę nad dzieckiem nie znajduje podstawy prawnej. Wyrok jest nieprawomocny.