W dniu 27 czerwca 2017 r. weszła bowiem w życie ustawa z dnia 21 kwietnia 2017 r. o roszczeniach o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji (Dz.U. poz. 1132), implementująca szereg rozwiązań przyjętych w prawie unijnym. Jej postanowienia mają przyczynić się do skuteczniejszej walki z naruszeniem prawa konkurencji poprzez wprowadzenie regulacji o charakterze prywatnoprawnym. Wśród zawartych w niej postanowień na uwagę zasługują przede wszystkim te, wskazujące, iż sprawca naruszenia prawa konkurencji odpowiada na zasadzie winy zarówno wobec osób bezpośrednio dotkniętych tym naruszeniem, jak również wobec osób poszkodowanych w sposób pośredni. Co ważne, w stosunku do sprawcy takiego naruszenia obowiązuje domniemanie winy. Nowa ustawa przewiduje też domniemanie istnienia szkody powstałej w następstwie naruszenia prawa konkurencji, jednakże wysokość takiej szkody musi być skonkretyzowana przez poszkodowanego. W myśl opisywanej ustawy, roszczenia z tytułu odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez naruszenie prawa konkurencji powinny być dochodzone przed sądem powszechnym, przy czym w I instancji właściwym jest sąd okręgowy. Co ważne, strony w toku postępowania mogą też wnioskować o wyjawienie przez pozwanego (gdy wnioskuje o to powód) lub osobę trzecią określonego środka dowodowego, przy czym ustawa wprowadza pewne ograniczenia w tej mierze. Przykładowo nie mogą zostać ujawnione w powyższy sposób oświadczenia składane w ramach programu łagodzenia kar czy propozycje ugodowe. W sytuacji, gdy dany podmiot nie zdecyduje się na wyjawienie środka dowodowego, może to skutkować uznaniem za ustalony faktu, który miał być pierwotnie stwierdzony w drodze środka dowodowego. Od 27 czerwca br. wydłużeniu uległ również termin przedawnienia roszczeń o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji – obecnie jest to termin pięcioletni, jednakże nie może być on dłuższy niż 10 lat od dnia zaprzestania naruszenia.