Postanowieniem z dnia 31 marca 2017 r., wydanym w sprawie o sygn. akt I Acz 126/17, Sąd Apelacyjny w Szczecinie przyjął, iż powód składając pozew przeciwko urzędnikowi, którego miejsca zamieszkania nie zna, musi brać pod uwagę, że jego pozew zostanie zwrócony, nawet wówczas gdy zamiast adresu zamieszkania wskazał on miejsce pracy pozwanego. Niniejsze postanowienie zostało wydane w oparciu o następujący stan faktyczny. Przewodniczący Sądu Okręgowego w Koszalinie zarządził zwrot pozwu w sprawie o zapłatę, argumentując, iż powoda wezwano do usunięcia w terminie tygodniowym braków formalnych pozwu przez doręczenie jego 2 odpisów oraz oznaczenie miejsca zamieszkania pozwanych, pod rygorem zwrotu pozwu. W odpowiedzi na zarządzenie powód wskazał, że złożył odpowiednią ilość odpisów pozwu oraz że oznaczył w pozwie adresy pozwanych. Pomimo wyjaśnień powoda, jego pozew został zwrócony, jako że wskazano w nim jedynie adresy miejsc pracy pozwanych, a nie ich miejsca zamieszkania. Uznano tym samym, że do obowiązków sądu nie należy poszukiwanie adresu pozwanych, gdyż sąd nie może wyręczać powoda w jego obowiązkach procesowych. Powód – mimo wezwania – nie usunął również braku formalnego w postaci złożenia odpowiedniej liczby odpisów pisma. W związku z tymi okolicznościami sprawie nie można było nadać biegu. Jak stanowi art. 126 § 2 pkt 1 kpc: ,,gdy pismo procesowe jest pierwszym pismem w sprawie, powinno ponadto zawierać oznaczenie przedmiotu sporu oraz oznaczenie miejsca zamieszkania lub siedziby i adresy stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników (…)”. Z kolei zgodnie z art. 128 § 1 kpc: ,,do pisma procesowego należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich uczestniczącym w sprawie osobom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych”. Powód wniósł do Sądu Apelacyjnego w Szczecinie zażalenie na zarządzenie wydane w sprawie, jednakże zostało ono oddalone jako niezasadne. Sąd II instancji w jasny sposób wskazał, że powód mimo wezwania go do usunięcia braków formalnych, nie uzupełnił ich prawidłowo, toteż zwrócenie pozwu uznać należało za trafne. Sąd apelacyjny dostrzegł również, że powód jako adres zamieszkania pozwanych wskazał ich miejsce pracy. Nie podał natomiast miejsca ich zamieszkania. SA w Szczecinie odniósł się w tej mierze do poglądów przyjętych w orzecznictwie. Stwierdził za Sądem Najwyższym, że niewskazanie przez powoda w pozwie miejsca oraz adresu zamieszkania pozwanego będącego osobą fizyczną stanowi brak formalny pozwu, uniemożliwiający nadanie mu prawidłowego biegu. Taki pogląd został przedstawiony przez SN w uchwale z dnia 17 lipca 2014 r., wydanej w sprawie o sygn. akt III CZP 43/14. Zdaniem Sądu Apelacyjnego oznaczenie miejsca zamieszkania stron pozwala na komunikowanie się sądu z uczestnikami postępowania, jak również służy ich identyfikacji i indywidualizacji. Natomiast wskazanie przez powoda miejsca zatrudnienia pozwanego w żądnym razie nie może być uznane za spełnienie wymogu formalnego pozwu, bowiem w przepisie art. 126 § 2 pkt 1 kpc ustawodawca posłużył się sformułowaniem ,,adres stron", co oznacza konieczność wskazania adresu zamieszkania strony. Przepisy prawa nie wskazują przy tym na możliwość wskazania ,,adresu zamieszkania pracy strony", bowiem takie sformułowanie nie występuje w kodeksie.