Zofia B. chcąc wprowadzić do swojej diety zdrowe zamienniki zwykłych przekąsek, zamiast słodyczy zaczęła kupować „daktyle suszone bez pestek” jednej marki. W dniu 4 listopada 2013 r., gryząc jeden z owoców, wyłamała sobie lewy górny siekacz - protezę zęba, którą wstawiła w 2008 r. Wówczas okazało się, że w daktylu pozostała pestka. Kobieta wystąpiła o odszkodowanie za koszty leczenia oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę od firmy produkującej suszone owoce zarzucając jej, że na opakowaniu nie było ostrzeżenia, iż daktyle mogą zawierać pestki. Producent suszonych owoców, dysponując numerem serii i datą przydatności owoców do spożycia, zbadał przechowywane kontrpróby, jednakże nie stwierdził w nich pestek. Tego rodzaju ciał obcych nie stwierdzono również w raporcie dostaw surowca ani dokumentach związanych z produkcją suszonych owoców. W opinii pozwanego producenta niemożliwym było, aby to właśnie w przedłożonym przez Zofię B. opakowaniu daktyli znalazła się pestka, bowiem firma korzysta ze sprawdzonych systemów kontroli jakości, a nadto badania partii produktu zakupionego przez powódkę nie wykazały obecności pestek w daktylach. W związku z czym pozwany odmówił uznania odpowiedzialności za zdarzenie. Zdaniem Sądu Rejonowego Lublin- Zachód roszczenie kobiety było zasadne. Sąd I instancji zauważył, że kontrola mająca na celu sprawdzenie, czy produkt nie zawiera pestek była prowadzona wyłącznie na wstępnym etapie produkcji, na losowo wybranych próbach surowca. Uznać można zatem, że przeprowadzona kontrola nie gwarantowała w 100%, że w daktylach nie będzie pestek. Poza tym choć pracownicy pozwanego producenta sprawdzają owoce, to nie są w stanie zbadać każdego z nich. Sąd ten zwrócił również uwagę na to, iż każda seria produkcyjna waży ok. 3 tony, zaś pobierana z niej kontrpróba - odpowiednio 150 g oraz 200 g. W opinii Sądu tak małe opakowanie produktu pozostawione do zbadania nie gwarantuje, że w żadnej paczce daktyli ,,bez pestek” rzeczywiście nie będzie pestki. Jako podstawę odpowiedzialności producenta Sąd ten wskazał przepis art. 449¹ § 1 KC, w myśl którego:

§ 1. Kto wytwarza w zakresie swojej działalności gospodarczej (producent) produkt niebezpieczny, odpowiada za szkodę wyrządzoną komukolwiek przez ten produkt.

§ 2. Przez produkt rozumie się rzecz ruchomą, choćby została ona połączona z inną rzeczą. Za produkt uważa się także zwierzęta i energię elektryczną.

§ 3. Niebezpieczny jest produkt niezapewniający bezpieczeństwa, jakiego można oczekiwać, uwzględniając normalne użycie produktu. O tym, czy produkt jest bezpieczny, decydują okoliczności z chwili wprowadzenia go do obrotu, a zwłaszcza sposób zaprezentowania go na rynku oraz podane konsumentowi informacje o właściwościach produktu. Produkt nie może być uznany za niezapewniający bezpieczeństwa tylko dlatego, że później wprowadzono do obrotu podobny produkt ulepszony.

Zdaniem Sądu I instancji niebezpieczeństwo produktu może wynikać zarówno z jego naturalnych właściwości jak i nieodpowiedniej jakości, powstałej chociażby na skutek wad konstrukcyjnych, ale także niewłaściwej prezentacji produktu czy błędnej instrukcji jego użytkowania. W niniejszej sprawie niebezpieczeństwo produktu wynikało właśnie z jego nieodpowiedniej prezentacji, bowiem na opakowaniu jednoznacznie podano, iż owoce nie zawierają pestek. Tymczasem mając na względzie, że proces produkcyjny nie gwarantuje, że w paczce owoców nie znajdą się pojedyncze pestki, na opakowaniu daktyli powinno widnieć stosowne ostrzeżenie, co zaniedbał producent. Apelację od rozstrzygnięcia wystosował pozwany producent, jednakże Sąd Okręgowy w Lublinie uznał ją za bezzasadną i utrzymał wyrok w mocy. Sąd II instancji podkreślił, że w niniejszej sprawie odpowiedzialność za produkt niebezpieczny w żadnym razie nie mogła zostać wyłączona, wszak co prawda ustawa przewiduje wyłączenie takiej odpowiedzialności w stosunku do produktów rolnych, jednakże tylko wówczas, gdy nie podlegały obróbce przemysłowej, a „suszone daktyle bez pestek” były takiej obróbce poddawane. Zdaniem Sądu żadnego znaczenia w sprawie nie ma też okoliczność, zgodnie z którą w wykazie produktów niebezpiecznych, jaki został opublikowany przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie uwzględniono podobnego produktu. Sąd odwoławczy nie zaaprobował też argumentacji pozwanego jakoby ułamanie porcelany w implancie zęba nie stanowiło uszkodzenia ciała w rozumieniu art. 444 § 1 kc, ponieważ jak przyjmuje się w literaturze protezami wewnętrznymi są również protezy integralnie połączone z organizmem człowieka w drodze zabiegu operacyjnego, a ich usunięcie także wymaga przeprowadzenia operacji, przy czym wskazuje się tu właśnie implanty zębowe. W opinii Sądu uszkodzenie porcelanowej protezy zęba, która w sposób trwały była połączona z organizmem powódki, a której zadaniem było wspomaganie rozdrabniania posiłków, stanowi uszkodzenie ciała. Powódka miała zatem podstawy, aby domagać się zadośćuczynienia za krzywdę doznaną wskutek uszkodzenia ciała. Sąd II instancji orzekł, iż pozwany powinien zapłacić Zofii B. 1 600 zł odszkodowania za odtworzenie implantu, a także 4 000 zł zadośćuczynienia za uczucie dyskomfortu objawiające się w szczególności w bezpośrednich kontaktach z innymi osobami oraz w wykonywaniu pracy zawodowej (wyrok Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 25 stycznia 2018 r., sygn. akt II Ca 852/17).