W dniu 24 sierpnia 2017 r., w sprawie o sygn. akt I ACa 862/17 Sąd Apelacyjny we Wrocławiu wydał wyrok, w którym stwierdził, że w sytuacji, gdy działanie pracowników zakładu pogrzebowego naruszało prawo do żałoby osoby bliskiej względem zmarłego, to osoba taka może domagać się udzielenia jej ochrony z tytułu naruszenia dóbr osobistych. Czego dotyczyła sprawa? Otóż Sąd Okręgowy wydał rozstrzygnięcie nakazujące pozwanej (prowadzącej zakład pogrzebowy), aby listownie przeprosiła powoda za naruszenie jego dóbr osobistych w postaci kultu zmarłej matki, a także zasądził od pozwanej na rzecz powoda sumę 20 000 zł. Pozwana wniosła apelację od opisanego wyroku, jednakże Sąd II instancji zmienił zaskarżony wyrok jedynie w zakresie, w jakim dotyczył on kosztów. Jak ustaliły Sądy orzekające w sprawie, po śmierci matki, powód powierzył zorganizowanie uroczystości zakładowi pogrzebowemu, który prowadziła pozwana. Powód chciał, aby jego zmarła matka miała tradycyjny pogrzeb, bowiem sama sobie tego życzyła. Co więcej, zmarła uprzednio opisała nawet, w jaki sposób chciałaby być pochowana oraz jaki ubiór chciałaby mieć na sobie. Z tych też względów powód zamówił u pozwanej również stosowną garsonkę dla matki. Choć pracownicy pozwanej odebrali ciało kobiety ze szpitala – przez nieuwagę przygotowali je do spopielenia, a potem do kremacji. Kremacja zmarłej matki powoda miała miejsce dwa dni przed terminem pogrzebu. Gdy powód dowiedział się o zaistniałej sytuacji, zażądał wyjaśnień od pozwanej. Ta jednak nie kryła swojego zaskoczenia i przeprosiła powoda za popełniony błąd. Co istotne, powód miał również wątpliwości, czy przekazane mu prochy należały do jego matki i w tej sprawie raz jeszcze zwrócił się do pozwanej. Ta jednak przekazała powodowi zapis nagrania z procesu spopielenia, jednakże sposób utrwalenia samej kremacji oraz jakość obrazu uniemożliwił jednoznaczną identyfikację ciała zmarłej. Pomimo zaistniałych trudności – pogrzeb matki powoda odbył się z niewielkim opóźnieniem. Krewni i przyjaciele rodziny nie mogli pogodzić się ze świadomością, że nie będą mogli pożegnać zmarłej w tradycyjny sposób. Z powstałą sytuacją nie może sobie również poradzić syn zmarłej – ilekroć odwiedza grób marki ma przeświadczenie, że zawiódł ją w ważnej kwestii. Przez cały czas nie może też pozbyć się wątpliwości, czy w urnie rzeczywiście znajdują się prochy jego matki. Przez to stał się nerwowy i niespokojny. Powód wystąpił do ubezpieczyciela pozwanej o zapłatę mu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, ale ubezpieczyciel odmówił wypłaty, toteż powód zażądał kwoty 100 000 zł bezpośrednio od pozwanej, a nadto chciał, aby go przeprosiła. Zdaniem Sądu żądanie pozwu było częściowo zasadne, ponieważ faktycznie naruszone zostało dobro osobiste powoda w postaci prawa do kultu jego matki. Jak zauważył Sąd, prawo to nie ogranicza się wyłącznie do odwiedzin miejsca pochówku czy palenia zniczy. Istotną rolę odgrywa w nim bowiem samo pożegnanie ze zmarłym, wszak przebieg tej ceremonii ma wpływ na późniejsze przeżywanie żałoby przez rodzinę. Spopielenie zwłok, jakie miało miejsce w niniejszym przypadku uczyniło niemożliwym ostatnie pożegnanie matki w taki sposób, jaki był przyjęty w rodzinie powoda. W opinii SA naruszono zatem prawo powoda do odpowiedniej żałoby po matce. Ponadto, również kremacja matki powoda negatywnie wpłynęła na przebieg kultu jej pamięci, ponieważ powód wciąż pamięta o zaistniałej sytuacji i nie może się z nią pogodzić. Jak zauważył Sąd, pozwana nie wykazała, aby jej działanie nie było bezprawne. Pamiętać trzeba przecież, że nie przeprowadziła pochówku w taki sposób, w jaki życzył sobie tego powód. Nie dopilnowała też swoich pracowników, choć przecież ponosi odpowiedzialność za ich działania. Podwładni pozwanej nie mogli – w opinii Sądu – sami podjąć decyzji o kremacji. Skoro jednak w wyniku swoich działań naruszyli dobra osobiste syna zmarłej, to odpowiedzialność za skutki działań pracowników poniesie pozwana jako ich zwierzchniczka. Pozwana podnosiła wprawdzie argumenty, że spopielenie zwłok nie jest niezgodne z prawem, ale zdaniem Sądu taki argument nie wyłącza bezprawności. Zaistniałą omyłkę można uznać za działanie bezprawne, w rażący sposób przekraczające nakaz działania stron umowy z należytą starannością.