W dniu 19 października 2017 r. w uchwale 3 sędziów SN, wydanej w sprawie o sygn. akt III CZP 49/17, Sąd Najwyższy opowiedział się za stanowiskiem, zgodnie z którym stwierdzenie zasiedzenia własności nieruchomości każdorazowo może nastąpić tylko na rzecz osoby konkretnie wskazanej przez wnioskodawcę i to nawet wówczas, gdy na skutek zasiedzenia dana nieruchomość zasili majątek wspólny wnioskodawcy i jego małżonka, którego wniosek nie dotyczył. Wówczas jednak Sąd orzekający w sprawie powinien zwrócić uczestnikom postępowania uwagę na ewentualną potrzebę zmiany wniosku. W niniejszej sprawie Pani Władysława M. wystąpiła do Sądu o zasiedzenie działki, która w jej opinii stanowiła jedną całość z prowadzonym przez nią gospodarstwem. Kobieta wskazała również, że wspólnie z mężem zakupiła kilka działek w roku 1970, a do jednej z nich przylegała inna działka o powierzchni 100 m kwadratowych. Władysława M. oraz jej mąż również i tę działkę ogrodzili, od początku traktując ja jako nierozerwalnie związaną z pozostałymi nieruchomościami. Co ważne, w dniu 7 marca 2011 r. zmarł mąż wnioskodawczyni, która nabyła po nim cały spadek. Z wnioskiem o zasiedzenie kobieta wystąpiła dopiero w 2015 r., a zatem 4 lata po śmierci swojego męża. Sąd Rejonowy w Mrągowie, który rozpoznawał sprawę w I instancji uznał, iż Władysława M. nabyła nieruchomość przez zasiedzenie, jednakże zastrzegł, iż działka ta wchodzi do majątku wspólnego małżonków. Do sprawy włączyła się również gmina wskazując, że wniosek o zasiedzenie jest bezzasadny, bowiem Władysława M. była jedynie posiadaczką zależną nieruchomości, a zatem nie mogła jej zasiedzieć. W obliczu niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, gmina wniosła również apelację do Sądu Okręgowego w Olsztynie. Sąd ten rozpoczął swoje rozważania w sprawie od przywołania uchwały 7 sędziów SN z dnia 11 czerwca 2015 r. ( sygn. akt III CZP 112/14), w której przyjęto m.in., że stwierdzenie zasiedzenia własności nieruchomości może nastąpić wyłącznie na rzecz osoby wymienionej przez wnioskodawcę albo innego uczestnika postępowania; zaznaczając, iż w pełni podziela stanowisko przedstawione w uchwale. Niemniej Sąd II instancji nie potrafił rozstrzygnąć wątpliwości: czy Sąd jest związany żądaniem stwierdzenia zasiedzenia na rzecz tylko jednego z małżonków w sytuacji, gdy oboje małżonkowie byli posiadaczami nieruchomości i okres ewentualnego zasiedzenia upłynąłby w czasie trwania wspólności ustawowej małżeńskiej i pytanie to skierował do SN. Sąd Najwyższy w swoim rozstrzygnięciu oprócz wyżej wymienionych wskazań zawarł myśl, że w niniejszej sprawie błąd popełnił pełnomocnik wnioskodawczyni. Zdaniem Sądu powinien on dokonać modyfikacji wniosku o zasiedzenie tak, aby obejmował on również zmarłego męża wnioskodawczyni a zarazem jej spadkodawcę. Podstawę do takiej zmiany stanowi art. 321 § 1 kpc w brzmieniu: ,,sąd nie może wyrokować co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem, ani zasądzać ponad żądanie”.