Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w swoim wyroku z dnia 4 kwietnia 2017 r., wydanym w sprawie o sygn. akt II SA/Op 61/17 przyjął, iż niemożność okazania przez inwestora pozwolenia na budowę obiektu budowlanego wzniesionego przed 1 stycznia 1995 r., nie świadczy jeszcze o tym, że obiekt ten został wybudowany w warunkach samowoli budowlanej. W niniejszej sprawie pewien inspektor nadzoru budowlanego nakazał właścicielom działki, aby dokonali rozbiórki otwartego zbiornika na nieczystości, umieszczonego na należącym do nich terenie. Co ważne, zbiornik ten wybudowany został 40 lat temu. Zdaniem organu właściciele nieruchomości nie przedłożyli decyzji o pozwoleniu na budowę zbiornika, jak również żadnych innych dokumentów dotyczących jego wzniesienia. Rozstrzygnięcie to zostało zaskarżone przez właścicieli nieruchomości. Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekający w sprawie zauważył, że obowiązek przechowywania dokumentów poświęconych budowie danego obiektu, który wynika z art. 63 ustawy Prawo budowlane z 1994 r., nie dotyczy obiektów budowlanych wybudowanych przed 1 stycznia 1995 r. oraz robót budowlanych, jakie zostały przeprowadzone przed tym dniem. W konsekwencji w sytuacji, gdy inwestor, zarządca, czy obecny właściciel obiektu nie okaże pozwolenia na budowę obiektu wzniesionego przed 1 stycznia 1995 r. oraz stosownej  dokumentacji, na żądanie organu nadzoru budowlanego, brak jest podstaw do przyjęcia w drodze domniemań związanych z brakiem dokumentacji, że obiekt został wybudowany bez wymaganych pozwoleń. Samo nieprzedłożenie takiego pozwolenia nie wystarcza do uznania, że obiekt wykonano w warunkach samowoli budowlanej. Okoliczność ta zawsze bowiem winna być oceniania na podstawie całokształtu materiału dowodowego. Co ważne, jak podniósł sąd, to na organie nadzoru budowlanego spoczywa w takiej sytuacji obowiązek podjęcia działań celem uzyskania odpowiednich informacji z zasobów archiwalnych, zaś dopiero wówczas, gdy takie działanie nie przyniesie zamierzonego rezultatu, organ może podjąć próbę uzyskania dowodów bezpośrednio od stron postępowania. Omawiane tutaj rozstrzygnięcie jest nieprawomocne.