Wyrokiem z dnia 9 lutego 2017 r., wydanym w sprawie o sygn. akt XVII AmC 169/16, Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów nakazał umieszczenie w rejestrze UOKiK klauzuli, w myśl której przedsiębiorca nie może uzależniać przyjęcia zwrotu towaru od wskazania na przesyłce jej numeru, a zatem skutecznie zwróconym towarem będzie również taki, w którym nie oznaczono numeru przesyłki. Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów wydając swoje rozstrzygnięcie, pochylił się nad następującym zapisem z wzorca umowy: ,,przesyłki nieoznaczone numerem zwrotu nie będą przez Sprzedawcę przyjmowane, podobnie jak przesyłki, których zawartość nie jest kompletna i zgodna z przedmiotem sprzedaży”, uznając go za sprzeczny z prawem i rażąco naruszający interes konsumenta. Sąd ten odniósł się też do art. 34 ustawy o prawach konsumenta, zgodnie z którym:
1. Konsument ma obowiązek zwrócić rzecz przedsiębiorcy lub przekazać ją osobie upoważnionej przez przedsiębiorcę do odbioru niezwłocznie, jednak nie później niż 14 dni od dnia, w którym odstąpił od umowy, chyba że przedsiębiorca zaproponował, że sam odbierze rzecz. Do zachowania terminu wystarczy odesłanie rzeczy przed jego upływem.

2. Konsument ponosi tylko bezpośrednie koszty zwrotu rzeczy, chyba że przedsiębiorca zgodził się je ponieść lub nie poinformował konsumenta o konieczności poniesienia tych kosztów.

3. Jeżeli umowę zawarto poza lokalem przedsiębiorstwa a rzecz dostarczono konsumentowi do miejsca, w którym zamieszkiwał w chwili zawarcia umowy, przedsiębiorca jest zobowiązany do odebrania rzeczy na swój koszt, gdy ze względu na charakter rzeczy nie można jej odesłać w zwykły sposób pocztą.

4. Konsument ponosi odpowiedzialność za zmniejszenie wartości rzeczy będące wynikiem korzystania z niej w sposób wykraczający poza konieczny do stwierdzenia charakteru, cech i funkcjonowania rzeczy, chyba że przedsiębiorca nie poinformował konsumenta o prawie odstąpienia od umowy zgodnie z wymaganiami art. 12 ust. 1 pkt 9.

Po dokonaniu wykładni przepisów poświęconych zwrotowi rzeczy, Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów podniósł, iż brak jest podstaw do tego, przy przedsiębiorca mógł uzależnić przyjęcie zwrotu towaru przez konsumenta od obecności numeru na przesyłce ze zwrotem. Do podobnej kwestii odniósł się już uprzednio Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 4 lipca 2012 r. (VI ACa 204/12), w którym zauważył, że: ,,niedochowanie przez konsumenta formalności w postaci zamieszczenia na opakowaniu przesyłki numeru (...) (który nota bene musi wcześniej uzyskać, kontaktując się z działem serwisu sklepu pozwanego) stawia go w niekorzystnej sytuacji względem przedsiębiorcy (...)”.  Również na gruncie niniejszej sprawy sąd uznał, że konieczność opatrzenia przesyłki numerem stwarza klientowi powazne trudności, zaś sama klauzula służy przede wszystkim przedsiębiorcy, który - w przypadku braku numeru przesyłki – zwolniony zostaje z obowiązku rozpatrywania zwrotu (reklamacji). Odnosząc się zaś do drugiej części opisywanej klauzuli, w której zastrzega się przyjęcie zwrotu towaru od "kompletności zawartości" i "zgodności z przedmiotem sprzedaży", Sąd stwierdził, iż nie jest ona precyzyjna, a nadto nie definiuje w sposób jednoznaczny, na czym miałoby polegać kryterium zgodności oraz kompletności. Zgodnie z przywołanym art. 34 ust. 4 ustawy o prawach konsumenta, konsument posiada uprawnienie do zmniejszenia wartości rzeczy wskutek korzystania z niej w sposób niewykraczający poza konieczny do stwierdzenia charakteru, cech oraz funkcjonowania rzeczy. Zgodnie z opinią orzekającego w sprawie Sądu, tak sformułowana klauzula mogłaby pozwolić przedsiębiorcy na stwierdzenie "niekompletności zawartości" przesyłki czy braku "zgodności zamawianego towaru z zamówieniem", a następnie na odmowę przyjęcia zwrotu towaru. Przeczy to zasadzie, zgodnie z którą konsument jest uprawniony do zapoznania się z nabywaną przez siebie rzeczą.